Ah Elbıstan Şiiri - Erdal Bölükbaşı

AH ELBİSTAN

Seher vakti gelen karla boran
Çarptı sineme zelzele figan
Aradım kardaşı yoktur gören
Yıkılıp üstüme çöktün Elbistan

Bu nasıl felaket nasıl bir tufan
Kalmadı bir hane ayakta duran
Kiyamet mi kaçar birbirini soran
Herkes derdine düştü Elbistan

Nazlı akan Ceyhanım ağlar şimdi
Söküldü yerinden dağlar şimdi
Yas tutmadan gider sağlar şimdi
Kabristan mi oldu üstün Elbistan

Varmı alemde bu acının dengi
Yüzler toz duman beton rengi
Nefse koşanlar bilmez cengi
Kardeş kardeşe düştü Elbistan

Sorma halimi sanma iyiyim
Ölmedim işte simdilik diriyim
Dağıldı her yanım elbistan gibiyim
Terketip gidene küstün Elbistan

BÖLÜKBAŞIm nerde emeklerin
Her gün gönüle dert eklerim
Ayrılamadım seni beklerim
Dostla bağımı kestin Elbistan

27.02.2023
E.BÖLÜKBAŞI