Ah Efendim... Şiiri - Hafize Nur Konuklar

Kainatın andelibi, güllerin sultanısın
Şems-i Risaletin ile müjdeler menbaısın
Cümle eytam Senin ile sildi gözyaşlarını
Ey Efendim, yaktı bizi anmak dahi âdını...

Sen ki kanayan yarama, bir Hakim-i Lokmansın
Dert otağı yüreğimi, şefkat ile saransın
Ah Efendim ah bir atsan boynuma kemendini
Sinende etsen teselli, et ki bu can yanmasın...

Şairlere pınarsın Sen, içtikçe doyulmayan
Alemlere duasın Sen, gönüllerde çağlayan
Ah ne olur giriversem gül kokulu bahçene
Her çiçeğe ziyasın Sen, ebediyyen solmayan...

Eğdim gönlümü içeri, hep yolunda ah-u zar
Bir işaret ver bana ey, ey ki gönlü gül-i zar
Sözler ki Senin ile mana bulur Efendim
En güzeli Senin için gül rengi şiirler, yar...

Söz kuşuna bir sözüm var, Sensiz sudan içmesin
Kavuşmalar bir çiledir,Onsuz vuslat neylesin
Söyle ey gül,söyle güzel,aynalar nasıl güler
Onsuz bir güzellik var mı,işte bülbül söylesin...

Cam kırıklarıyla dolu, Sensiz gönül çanağı
Bir nefes ver ey Sultanım, yansın aşkın çerağı
Kıyında bekliyorum hep, iklimine al beni
Ben ki kayboluşun hüznü, Sen ki varlık otağı...

Avucun bir zikirhane, taşlara Hu çektirir
Parmağından sular çağlar, bir orduya içirir
Bir elif çizsen göklere, sarsılır ay aşkından
Sen kokulu Kevserinle, tüm gönüller dirilir...

Sonsuzluğun neşvesinden, lal olur hep dillerim
Senli aminlerle dolu, inmiyor ki ellerim
Yüreğimi hasret aldı, bülbüle sorsan beni
Ah Efendim,çaresizim, dermansızdır dizlerim...

Bulutlanmış gök yüreğim, hüznüme söz eklerim
Sular yansa, gün tutulsa gül kapında beklerim
İncilerle süslerim ben, gözlerimde ahımı
Tut Efendim tut elimden, Sensiz nuru neylerim...

Bahara sinendir diye, dayamışken başımı
Gül asrının hasretiyle, akıtırken yaşımı
Gökkuşağı tebessümün, sarıverse ufkumu
Düşlerimden düşüversem, bağışla telaşımı...

Söz denizi biter mi ki, kaynağı Sen olursan
Şairlerin Kaleminin nefesi Sen olursan
Güler sinem, güler alem, hasretler bir kuş olur
Ayrılıklar iştiyaktır, vuslatı Sen olursan...