Ah Edremit! Şiiri - İbrahim Kıbrıs

AH EDREMİT İEDREMİT'E AĞIT
Ah Edremit!
Bir yanın zeytin deniziydi
Bir yanın Ege Denizi
Akarken bir sokağından yağ
Bir sokağından bal
Masal yüklü akşamların
Şarkılarım söylerdi tayfaların

Ah Edremit Körfezi!
Bir köy türküsü denli temiz
Sarıkız denli kızdın bir zamanlar
Dalgaların döverdi dağlarının eteklerini

Şimdilerdeyse yorgun kıyıların
Devlerce tutulmuş
Yaslanamaz olmuşsun
Zeytin denizlerine

Oysa bayılırdın
Sırtını verdiğin düzlüklerdeki insanların
Cıvıl cıvıl söyleşmelerine
Onun için böyle doğurgan
Böyle cömerttin belki de

Ah Edremit!
Doğurmak için mi betondan evlerini
Sakladın koynunda billurdan içmelerini
Çoğu zaman anımsanmıyor bile artık
Bir Sarıkız'ının olduğu geçmişte
O kızın ki o güzel yurdundan
Upuzun ince kollarıyla
Uzatıp ağaç saplı maşrapasını

Beş vakit su alırmış günde
Ve o sularla yundururmuş sevdiklerini
Kimsecikler inanmazmış ama Sarıkız' a
Tuzu gelince dillerine denizinin
Dönmez olurmuş dilleri bir daha

..

Ah Edremit! ,
Bir gün olur anlaşılır
Geçmişte kalan tadın senin
Kim bilir bir akşamüstü
Seni sevenlerin
Elma kızıllığında bir güneşi
Pay edip sofralarında
Seni konuşacaklardır uzun uzun
Bir taç gibi koyup başlarına
Esenleyeceklerdir masalsı güzelliklerini
Ve bir çağrı çıkarıp
Kutsayacaklardır gelecek güzel günlerini...

Nisan 1995-Edremit