Ah Deniz Koca Deniz Şiiri - Necati Kavlak

ah deniz koca deniz,
ne çok özlemişim ne çok bir bilseniz
tenin, tenime, değdiğinde anladım hasretini
hatırlıyor musun
seni ilk gördüğüm körfezdeki gençliğini
heyecanlanmış, tutamamıştım uzattığın eli
sonra
kumburgaz da bir kere daha göz göze geldik
işte o zaman yıkıldı, aramızdaki buzdan duvar
konuştu gözler, buluştu eller, birleşti dudaklar
sonra gene ayırdı kader seni benden
aramıza Köroğlu beli girdi
uzun çam ormanı aşkımız gölgeledi
ve
karayazı bozkırı Kerem’i kül eyledi
aras nehri hasretliğimize ulaşan tek yol idi
istemeden koptuk birbirimizden yıllarca
su gibi geçti aylar yıllar
taaa ki Arsuz’a varıncaya kadar
en uzun birlikteliği orada yaşadık
unutulmaz anıları, yıldızların altında yazdık
gece gündüz demeden el ele göz gözeydik
mavi gökyüzünde
ayı
yıldızı
senin renginle bütünleştirdik
yakamozlarla top oynadık
beş yıl sürdü bu beraberlik
ne zaman kader ayırsa bizi,
bir başka sularda yine birbirimizin olmayı bildik
hatırlıyor musun Side’yi
incecik kumların üzerine uzanıp, yanarken
“Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç
Çılgın gibi koşarak kırlara uzandın mı hiç”
şarkısını dinlediğimiz o muhteşem günleri
çıplak ayakla dakikalarca yürüdüğün sahili
elbette hatırlarsın,
unutulacak günler mi
deniz mavisiyle gök mavisinin seviştiği günler
ah deniz koca deniz!
Seninle zaman zaman ayrılsak/
kavuş-sakta
her zaman bir ve beraberiz
bodrum’da
çeşme’de
hatta Özdere’de ara sıra kaçamaklarımız var
Hele şu Datça’da geçirdiğimiz son kısa buluşma
dillere destan.
hatırlıyor musun
gözlerimi kapatıp kendimi kollarına bıraktığım son buluşmayı
ben hiç unutmuyorum
kulaklarıma fısıldadığın aşk sözcükleri
tenimde dolaşan yumuşacık ellerin sıcaklığı
ve yüzüme vurduğun küçük küçük tokatlar
hep aklımda
hiç unutmayacağım yer gök deniz gökyüzü yaşadıkça.

HaYal DeNiz’i
16.08.2019 Manisa