Ah Çocukluk Şiiri - Gülden Işık

AH ÇOCUKLUK!

düşmez mi yere son yaprak
tutun desem tutunmayacak

ah çocukluk kırgın ağlıyor
oyuncaksız halle oynuyor

severdim balon gibi şeyler
biraz leblebi biraz şeker

siz de çözdünüz yakaları
beyaz kurdeleli saçları

baktıkça onlara anarım
o yılları mutlu sayarım

okşanır yanak çekinerek
gözlerimden bir bir geçerek

susturmak isterim kimini
köşede iç çekişlerini

çizdiğim kuşların ötüşü
incitirdi rengin düşüşü

güneşle dolardı sayfalar
aynı neşeye bakardılar

bugün kırık dökük topladım
tek tek kendi gibi onardım

ah çocukluk üzülmeyin hiç
unutmadım ki bilir sevinç

uçurtmalar uçuyor yine
gökyüzünde kendi haline

rüzgarınız esmede bakın
özgürlüğe koşmanız yakın

iziniz sokaklarda ağaç
işte dönüyor fır fır topaç

saklambaç oynar gündüz gece
saklıda kalsın ebe bence

ah çocukluk uyuyun işte
yarını olmayan geçmişte

seyredin düşlerimi yalnız
beni umutla bırakınız

12 Kasım 2019-Zonguldak.