Ah benim taşımaktan asla bıkmadığım
en kıymetli yanım,çocukluğum.
Hatırlıyorum da...!
Her şeyden ve herkesten uzak,
Oturur bir tepenin başına,
Saatlerce gök yüzünü seyrederdim,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta