Ah çocukluğum Şiiri - Hamdi Oruç

Ah Çocukluğum..neredesin

Büyüdüm içtiğim zehir
Ah çocukluğum..neredesin

Çocukluk
Özlenir
Özür diliyorum çocukluğumdan
O saflıktan eser kalmadı
Büyümek günah...
Çocuk kal çocuk

Çocukluk bahar
Çocuk kal çocuk

Bir zamanlar ben de beşikte bir bebektim
Hayır hayır gül bahçesinde kelebektim

Çocuk kirsiz nehir
Çocuk kal çocuk
Unutulur paylaşmak
Hırsın zehirler seni

Ah çocukluk...diyorum şimdi
Unutulur oyunlar oyuncaklar
Kapanır açık kucaklar
Neşe uçar gider
Ay düştü hayatımdan inledi gece
Yıldız yıldız düştü gecenin yaprakları
Çocukluğum kaybettiğim güleç güneş...
Kaybettim neşe büyürsün elinde kavga ve ateş...

Bir yaşa gelirsin
Etrafın boşalmış
Boş bir dünyadasın artık
Yoktur gelişine sevinen
Yoktur gülüşüne öpücük
Koşuşuna alkış
Nerede o bahar...dersin
Bir yanında annem bir yanında babam
Çocukluk iki yanı çiçekli yoldur...

Çocuk kal çocuk
Bir anne kucağında
Gülüşler şirin
Sevgi kirsiz
Yürek kinsiz...

Nerede o bahar...dersin
Çocukluk bir baharmış
Kışa kaldım...dersin
Çocuk kal çocuk

Dünyanın ipi sapı yok
Zaman ahir zaman
Ah çocuk..
Büyüme hiç
Utanan yüzün utanmaz olur...
Ağlayamazsın da haline
Çocuk kal çocuk

Bir yaşa gelirsin
Elinde baston
Koş koşabilirsen
Düşe kalka yürüdüğün yol bile
Özlenir

Nerede o bahar...dedim
Gülüşlerim şirin
Sevgim kirsiz
Yüreğim kinsizdi...
Şimdi ellerim nasırlı
Bir ağacın gövdesi gibi kalbim gamlı...
Çocuk kal çocuk

Çocukluk mavilik
Özlenir
Bir yaşa gelirsin
Nefret sevgiyi yener
Sevgimi bitirdim
Kara çalı gibi oldum ben
Her şeye sinirleniyorum
Sevinsin şeytan
Çocuk kal çocuk

Ah çocukluğum ah...neredesin
Özlüyorum
Dedim
Çocuk kal çocuk

Pişmanım büyüdüğüme
Baharım neredesin
Yeşil renklim neredesin...
Bulut saçlım neredesin...
Dedim
Çocuk kal çocuk

Çocukluk bitti
Dünyada görüp göreceğim mutluluk bitti
Çocukluğum bir baharmış
Bahar geçti...
Kış geldi...
Çocuk kal çocuk

Ah çocukluk bahardı geçti
dedim
Çocuk kal çocuk

Ah çekilir geçince o mevsim
Özlenir o mevsim yeşildir rengi bahardır çocukluk
Çiçektir çocukluk eylüller soldurur onu
Çocuk kal çocuk

Zaman ahir zaman
Çocukluk altın
Bir yaşa gelirsin
Gözün doymaz
Cebin dolsa altın
Hiç büyümek isteme
Çocuk kal çocuk

Büyüsem diyordum çocukken
Daraldıkça daralan yollardayım...
Karardıkça kararan çöllerdeyim...
Çocuk kal çocuk

Çocukluktan bahsetmeyin bana
Özlemim delirir...aklıma gelince çocukluğum

Fidan bulutu kovala gitsin
Bu bahçede fidan kal
Hırlı hırsız taşlıyor meyveli ağaçları...
Hırlıya hırsıza meyve uzatıyor koca dallar
Hırlı hırsız dolu yollar
Büyüme fidan kal fidan

Ah çocukluğum ah...neredesin
Diye çağırıyorum
Gelmiyor çocukluk
Çocuk kal çocuk

Nerede o bahar...diyeceksin
Bahçe sahibi hep hüzün yükler...
Bak gamlı büyükler
Annen üzülmesin diye çocuk kal
Anne dizlerinde gül çocukluk

Zaman ahir zaman
Çocuklukta en bakir sevinç...
En kirsiz sevgi, en berrak dere
Çocuk kal çocuk

Çocukluğum öldü çocukluğum
O saflıktan eser kalmadı bende
Çocuk kal çocuk

Nerede o bahar...diyeceksin
Çocukluk ömürdeki güneş
Çocukluk ömrün en yeşil yanı
Çocuklukta saflık temizlik
Çocuk kal çocuk

Meleklerin imrendiği insan çocuk
Güneştir yer yüzü için çocuklar
Çocukta neşe paşadır...
Çocukta sevgi paşadır
Sen de çocukluğumu verin geri...diyeceksin bir gün
Çocuk kal çocuk

Uçtu gitti özümdeki güzellikler
Kirli bu dünyanın her yeri

Nerede o bahar...diyeceksin
Çocuklukta bin güzellik
Çocuklukta daha güzel güneş
Daha güzel gece...
Çocuklukta cennetin ta kendisi...

Bir zamanlar çocuktum
Bahçedeki fidan gibi yeşil
Şimdi ellerim nasırlı
Bir günahkar ağacın gövdesi gibi veremli ellerim
Kalbim gamlı...
Bir yaşa gelirsin
Günahlar da üzer insanı
Çocuk kal çocuk

Nerede o bahar...diyeceksin
Köyde geçti çocukluğum
Bir yeşil dal bulsa uçuyor o kuş bana
Bir mavi gök bulsa uçurtma oluyor...
Çocuk kal çocuk

Çocukluğumu unutmam
Çocukluğum mavi denizdir...
Yıkanmak için girdiğim
Arıyorum çocukluğumu
Çocuk kal çocuk

Nerede o bahar...diyeceksin
Büyüdüm büyüdü bende ona mavi bir hasret
Özledim çocukluğumu o maviliği
Temiz denizimi
Çocuk kal çocuk

Nerede o bahar...diyeceksin
Çocukluğum köy renginde
Özlememek mümkün değil çocukluğu
Dereleri var meraları var
Çocukluk gül mevsimi ömrün

Dünyada gurbetler de var
Büyüdüm gurbetlere düştü yolum
Sılayı ağlatmak için mi büyüdüm
Sevgiliyi ağlatmak için mi
Çocuk kal çocuk

Çocuk kal
Temiz bir dere kal.
Dövündüm çok ona vefasızlığıma o bahar güzeldi

Çocukluk bahar
Özlenir...
Çocuk kal çocuk

Büyüdükçe hayatın yükü de büyüyor
Özledim güzel mevsim çocukluk

Meyveye duran dallarım vardı...
Özlendi o mevsim yeşil... çocukluk bahar

Çocukluk temiz süttür
Özlenir
Çocuk kal çocuk

Bakma veremli ellerime
Bir zamanlar ben de görgülü bir beşikte bir gümüş bebektim
Hayır hayır gül bahçesinde uçan kelebektim
Çağırdım dönmedi çocukluğum
Çocuk kal çocuk

Çocukluk kelebektir
Unutmayacağım çocukluğumu

Çocukluk iki yanı çiçekli yol
Bir yanında annen bir yanında baban