Kaynana dilinden ne çeker gelin.
Dırdırı dinlerde büker hep belin.
Kapıda bacada bol dedikodu.
Kaynana dilinden ne çeker gelin.
Kuşağı belinde yaman kaynana.
Gelini sevmez hiç oğula ana.
Onu tükene de ateşte yana.
Kaynana dilinden çok çeker gelin.
Kendisi tuz atmaz hiç yemeklere.
Laf atar gelinin gül çöreklere.
Yaptığı lezzetli tüm böreklere.
Kaynana dilinden ah çeker gelin.
Kaynata karışmaz görün bir şeye.
Oğulda gurbette dönemez köye.
Ağlıyor gelinim el açmış göğe.
Kaynana dilinden ne çeker gelin.
Babasın evini özler kızımız.
Hasretle kocasın gözler kızımız.
Mazide bıraktı güzler kızımız.
Kaynana dilinden of çeker gelin.
Dedi “Âşık Davut! kötü kaynanam”
Bozmuştur kocamla görün ki aram.
Ağlasam sızlasam diner mi yaram?
Kaynana dilinden çok çeker gelin.
06.07.2009
Davut Ziya ÜzelKayıt Tarihi : 17.6.2010 11:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Öncelikle kayınvalide sıfatında bulunan bayanlarımızın affına sığınıyorum. Ülkemizin özellikle kırsal kesiminde yaşayan ailelerinde var olan trajikomik bazen dramatik gelin-kaynana ilişkileri hemen herkesçe malumdur. Aslında günümüzde ne kaynanaya tamamen ram olmuş gelinler ne de gelinini bu denli baskı altında tutma cüretini gösteren kaynanalar kalmıştır. Lakin gittiğimiz gördüğümüz yerlerde nadiren de olsa bu durumun hala devam ettiği aşikârdır. Bazen de rollerin tamamen değiştiğine ve baskı unsurunun gelin, ezilenin ise kaynana olduğuna şahit oluyoruz. Temennimiz gelin-kaynana ilişkilerinin her zaman anne-kız ilişkisini yansıtmasıdır.”
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!