Ah Çeken Eyvahlar Şiiri - Hasan Türkistan

Yalnız düşünmesini bilmeyen,
Vicdanlarda,akılsız hürriyet.
İsteme kabiliyetini yitirmiş iradeler,
Zulme tarafsız,namuslu bir adalet!..
Hürriyeti soysuzlaştıran,
Özgürlüğe zincir vuran tutkuların,
Ağacına bez bağlar,alışverişteki şaman.
Hayal aleminde şairler,
Aşk ve akıl birbirine zıtlar.
Musa ve İsa’nın ayak izinde sanki,
Dünya zevklerine susamış papazlar.
Hükümdarın rızasını gözeten sanatçılar,
Dilenci ozanlar, ekmek kapısında.
Ah çeken günahlarının,
Üstünü örtmeye çalışan eyvahla…
Tiyatro oyuncuları elbiselerini çıkarınca,
Sonsuzlukta bir hiç,
Olmaya,ya da ölmeye mahkum,
Darağacı ile sonlanan bir kahkaha.
Medeniyet,medeniyet diyoruz ya hani,
Hakiki bilginlerle sanatkârların işi.
Arıyorum içimdeki uzakları,
Bilmiyorum hayatın,altı mı, üstü mü daha iyi…
Düşünce ve inançlar, hızla dolaşırken,
Dünyayı baştan başa,
Ulaşılmayan tutkularda,ulaşılanlar mı sahi?