Ah can, ah dost Şiiri - Ali Uzun

Ah can, ah dost, düşündün mü hiç?
Hani eskiler derlerdi ya...
Altın tunç olacak insanlar piç
Karga kartalı, tilki aslanı yargılar.
Serçeler, var ya, şahini gagalar.
Vay be, tu be, de he, bu ne?

Tazıya tut, tavşana kaç, top oldu taç.
İşine gelene geç, gelmeyeni aç,
Ah can, ah dost, gördün mü hiç?
İnsan nefs peşinde, hayalinde darı
Kendisi tavuk, dalkavuk zehirli arı
Kafası tilki, gövdesi çürümüş kovuk.
Ver hasıl, gelgel olsun, gilgil olsun,
Olsun da yabana gitmez mideye dolsun,
Oley, gelişir, büyür olur bir tosun.

Ah, ah, dost ne günlere kaldık?
Sevgi kurumuş, saygı çürümüş.
Vicdanlara kin bürümüş.
Damarlara, kan yerine nefs yürümüş.

Yürek sevgi için atmıyor,
Sağ el, sol eli tutmuyor,
Yazık ki ne yazık?
Biri diğerine atıyor kazık.
Sağ gözün, sol göze faydası yok.
Birbirini kör etmeye çabası çok.
Ne hukuk kalmış ne de hak,
Korku imparatorluğu hele bir bak.
Vay başa, gel de yaşa, emekler boşa,
Yok, böyle bir şey zin haşa.
Kalpler döndü taşa, bak bu işe,
Fırsatını bulan koşuyor aşa de yaşa.

Hortum döşenir, kıble, baş, kıç karışır,
Hiç önemi yok sanma ar eder yüz buruşur.
Hal, vaziyet, böyleyken böyle,
Gel dost, ah can, sende bir şey söyle,
Susma, bakma öyle, bir çare eyle.

Fakirin malı deniz, yemeyen domuz,
Ulan domuz oğlu domuz, yiyen domuz.
Ulan zehirli yılan, ulan kuduz!
Ulan doymaz, sıkılmaz, ulan utanmaz! !

Fakirlerin yok mu Allah'ı var da unuttu mu?
Fakir yapar yoksul, çalışır aç, kıymeti kaç?
Ah düzen, yatana cömert, edene berbat.
Kimse demiyor herkes hakkını alsın,
Fakir kalsın, haksız haklara dalsın,

İşçi, fakir yapsın, güçlü hazırı kapsın,
Yatanı vezir, yapanı aç rezil,
Artık uyan emekçi, büzülmekten çözül.