Ah Büyümekse Küçülmek Şiiri - Yonca Dur

Büyüdükçe, kaybediyoruz
Sahip olduğumuz her şeyimizi
Masumluğumuzu
Duygularımızı
Korkusuzluğumuzu
Cesaretin üzerini düşünceler örtüyor
Bir korku sarıyor benliği
Dolduruyor içimizi
Bunun adı
Hayatta kalma içgüdüsü
Aynı hayvanlar da olan gibi.

Zirveye tırmanmaktan
Korkuyoruz yapa yalnız kalmaktan
Sonra düşmekten
Korkuyor
Her şey den korkuyoruz
Korkularımız içimizde büyüyor
Bir çığ gibi
Bir solucanı saklamayı bir fareyi okşamayı
Bilmiyoruz, yok cesaretimiz bir çocuk kadar
Sevmeyi unutuyoruz yavaş, yavaş
Nefret, hırs gücümüz oluyor
Hayallerimizi kaybediyoruz,
Düşlerimizi
Gerçekler yüzümüze sert bir rüzgar gibi çarpıyor
Onunla yaşamayı öğretiyor tüm acımasızlıklar
Küçülüyoruz.
Koşmayı kaçmayı unutuyoruz
Labirentler içinde yolumuzu aramaktan
Dermansız, yorgun yığılıp kalıyoruz
Gülmeyi unutuyoruz
İçten sıcak bir gülümseyişi
Kahkahayı
Bir karış asık surat
Endişeli gözler,akılda binlerce soru
Mutlu olmayı unutuyoruz
Ölüyoruz
Bilmiyoruz …