Ah Bulutlar Şiiri - Müzahir Kılıç

Değerli dost, mümtaz insan Prof.Dr.Erdoğan Büyükkasap’ın
hatırasına bulutlarla söyleşi, ağıt,,,

Gökyüzünde bulutların hası var
Her birinin kederi var, yası var
Yaş döküp ağlayan sülalesi var
Ah bulutlar derdimize çare yok

Gökyüzünde bulutlar var kararmış
Kaybetmiş eşini, gökte ararmış
Çileler çekmekten rengi sararmış
Ah bulutlar derdimize çare yok

Oğlu vakur, kızı nazenin çiçek
Onsuz hayat bilmem nasıl geçecek
Şimdi anladık ki, tek ölüm gerçek
Ah bulutlar derdimize çare yok

Bulutlar kan ağlar yaş döker içi
Derde kümelenmiş, ihtiyar, genci
Şimşekler çakıyor, başlıyor sancı
Ah bulutlar derdimize çare yok

Ah bulutlar koşun koşun yetişin
Asla çaresi yok böyle ateşin
Nasıl ağlamasın kaybetmiş eşin
Ah bulutlar derdimize çare yok

Ne güneşten imdat, ne aydan çare
Alışın siz dahi bu intizara
Vedamı bildirin dosta, ağyara
Ah bulutlar derdimize çare yok

Bu gün yine karartmışlar cihanı
Öyle bir acı ki, dinmez figanı
Hor görmeyin yakasını yırtanı
Ah bulutlar derdimize çare yok

Bir mümtaz simaydı, bir güler yüzdü
Hangi kalem seni yokluğa çizdi
Bu haber dizimin bağını çözdü
Ah bulutlar derdimize çare yok

Belki bulutlardır bizi anlayan
Dostun arkadaşın burda ağlayan
Bu ateştir yürekleri dağlayan
Ah bulutlar derdimize çare yok

Sana son vazife: Rabbim seninle
Gönüllerde tahtsın, bil emeğinle
Ölüme yürüdün saf yüreğinle
Ah bulutlar derdimize çare yok