Ah Bu Şehirler Şiiri - Mahmut Nazik

AH BU ŞEHİRLER

Ah bu şehirler, bu şehirler
Bilmem ki pür telaş nere giderler neye yetişirler
Ne yerde nergis
Ne gökte yıldız
Ne bahar kokulu rüzgâr
Ne yüreğine el değmemiş bir kız
Ne de başı bulutlarda
Türküsünü söyleyen bir çınar

Ne bakışında papatyalar açar
Ne yüreğinde güvercin uçar
Ne yüzü çiğdem çiğdem bir yar
Ne de kuş yuvasınca sıcak
Açılmış kucak var

Kalçalarından kan sızan anneleriyle
Burjuvaların gayrimeşru yavrusu
Göbek bağını sokak kedilerin kestiği
Bebeler toplanır çöplerden
Adı ‘Piç kurusu! ’

Görünmemesine yazılmış
Nedeni niçini olmayan
Küçücük bir haber
Gazetelerin üçüncü sayfasına düşer

Nasıl uyansın aymaz oğlu Ayhan
Bu aymazlık bu sefalet bu cehalet
Nasıl duysun satılmış oğlu Seyhan
Bu yoksulluk bu ihanet bu kan
Yüreğine yel
Ellerine el değmemiş
Sütüne su katılmamış
Veda busesini saklarken yanağında
Nasıl aysın
Dağların kızı Reyhan

Kavgalarını
Sevdalarını
En saf duygularını
Haramiler basar oğulların kızların
Hesap ve fesat defterleri saklanır levhi mahfuzda
Nasıl dayansın duymaz oğlu Şahan

Sokak sokak iz sürer namussuzun şahı
Ne deyyus günahından nadim
Ne de iblis zulmünden pişman
Yevmili mahşere mi kalır mazlumun ahı

Ah bu şehirler
Bu şehirler
Emeği ziyan
Ekmeğinde kan
Yüreklerinde kin
Gözlerinde titrer çakmak çakmak isyan
Caddelerine, yapayalnız insanların aktığı nehirler.

Sağında sarışın ve seksi
Solunda karanfil gibi esmer
Bir mankenle maskelenip
Gelir de yoluma işer
Zeus’un Ares’in Erisin katmerli deyyusu
Havanı da
Davanı da
Düşünü de
Gülüşünü de zehirler.

Heyhat ki heyhat
Sahte gülücükler
Kahpe kahkahalarıyla
Çeker avcının menziline kavmini
Keklik de kendi soyuna düşman
Histerik çığlıklar atan mühreler

Ah bu şehirler
Bu şehirler
Bir karabasandır çökmüş üstüne
Bir kara duman
Kucağında doğmuş yoksuluğun
Kuşun kurdun secde insan
Yavrunun yavuklunun yüreği kanar

Kim kırdı
Posta güvercinlerinin kanadını
Neden asiye çıkarırlar
Sürüye uymayan güvercinin adını

Bu nasıl kahır
Bu nasıl kader
Bu nasıl zaman
Bu nasıl ölçü bu nasıl ayar

Ah bu şehirler, bu şehirler
Bilmem ki pür telaş nere giderler neye yetişirler
Kimin kimden ne haberi var.

Oy havar
Yürü be aslanım yürü
Sefaletten öte zehir
Sevdanın kavgasından özge şiir
Zalimin kucağında hayır mı var

Mahmut Nazik 09 01 2011 Mersin

Havar: çığlık..
Mühre: Bazı av hayvanlarını çekmek için kullanılan çığırtkan kuş.
Avcı vurduğu kekliğin kızıl ümüğünü kursağını mühre olarak kullandığı kafes kekliğine ödül olarak vererek şartlandırır.