Ah o,kokun!
Avuçlarımda bıraktığın,
Ciğerlerime hapsettiğim,
Ebedi mahkumum.
Kokun...
İçime çektikçe,
Başımı döndüren..
En mahremime,izinsiz girebilen.
Ve uyuyan arzularımı,harekete geçiren.
O,kokun..
Sensiz,seni hissettiren.
Gölgenle seviştiren,
Ve her nefeste,inleten
O,kokun...
Beni,benden çekip..
Seni,benden geçirip..
Beni,deli edip..
Ağlatan kokun..
Ahh!
O, hep duyulası,kokun....
Kayıt Tarihi : 27.9.2008 12:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihal Memil](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/09/27/ah-bu-kokun-2.jpg)
ladım, annemde vişne reçeli gibi kokardı, kendi az giyilmiş eşyalarımda hacı yağı gibi ağır bir kokusu
var, mutlaka içlerini baymışım ki herkez kaçmış.....
TÜM YORUMLAR (38)