Selvi boylum, yali kavagim,
Ben senin bu kütüklüğü ne hayranim.
Allahim hikmetinden sual olmaz, boyuna malzemeyi bol tuttun,
Acaba icine akil koymayi mi unuttun?
Bos odanin duvarlar gibi,
Her soyledigimi aninda verir geri.
Kadinin yaratilmis oldugundan habersiz,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
çok güzel ya
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta