Ah Bu Erkekler Şiiri - Banu Abdullahoğlu

Selvi boylum, yali kavagim,
Ben senin bu kütüklüğü ne hayranim.
Allahim hikmetinden sual olmaz, boyuna malzemeyi bol tuttun,
Acaba icine akil koymayi mi unuttun?
Bos odanin duvarlar gibi,
Her soyledigimi aninda verir geri.
Kadinin yaratilmis oldugundan habersiz,
Sanki robot firmasi yapmis kadini, cansiz dertsiz.
"Duygularim" deyince uzayli görmüş gibi bakiyor,
Heralde duyguyu da pil falan gibi bisey saniyor.
Allahim en cok o yoruluyor,
Dersin Dünyayı o kurtariyor.
Hele mazallah hasta olmasin,
Nezlesin dersin inandiramazsin,
Aninda olağan üstü durum ilani asarsin.
Yanlışlıkla iyisin dersin,yaranamazsin
Bir anda kötüler listesinde yer alırsın.
Çocuklar sanki kadının çeyizinden çıkan, dantelleri.
Onlara bakmak sedece kadinin görevi.
Yanilip da emanet et çocukları ona,
Dersin canli bomba bıraktın yanına.
Allah'ım anlıyorum bizi onlari yoğurun diye yarattın,
Ama azıcık da hamurunu yumuşak tutaydin.