Ah Bolu Şiiri - Mahmut Sezai Altundağ

Öyle bir şehirdin ki adına üçüncü şahıs demek kötülüktü.
Sen başkahramanın ta kendisiymişsin, çok geç anladım.
Bir insan gidince bazı şeyler anlamsızlaşır diyordu şair;
Ve bastıra bastıra şehrin anlamsız oluşundan yakınıyordu...
Oysa kim giderse gitsin, sen daha çok anlam kazanıyordun.
Ah Bolu, seninle başlayan her cümleye bir ah dokunur.
İçine beni de sığdır, hiç yer yok mu her hangi tenha bir yanında?
Soğuğuna, ayazına, yalnız yürüdüğüm kaldırımlarına bile razıyım.
Sana daha önce de veda şiirleri yazmıştım, en son otogarda.
Ankara ile senin arandaki mesafeydi özlem ve bazı otobüs firmaları, çok yavaş.
Sen sonunda kavuştuğum bir devrim gibiydin.
Koca Köroğlu heykeli gibi heybetli.
Sen, şimdi duvarlarının çeperlerine kim bilir kaç şiir sığdırdığım şehir...
Hala sert geçiyor her mevsimin biliyorum.
Şimdi yüzlerce kilometre uzakta,
Ve ben bir gün yalnız yürüdüğüm kaldırımlara kavuşmak arzusuyla,
Sana bu son şiirimi yazıyorum.
İnce bir veda ince bir hüzün ve en çokta sert bir ayazla,
Hoşça kal demeyeceğim bilakis görüşmek üzere...

Haziran 2021