Ah! Bizim Uşaklar Şiiri - Mehmet İslami

Zaman çok değişti Öküz, saban yok
Çift sürmeğe gelmez bizim uşaklar
Harmanınla düven, dirgen, yaban yok
Bayramlarda gülmez bizim uşaklar

Hafîfçe dokunsan gönül teline
Kızına dediğin gider geline
Kazma, kürek, Çekiç, keser, eline
Övendire almaz bizim uşaklar

Ne sürü davar var ne onu gütmek
Ne aktarmak bilir, ne nadas etmek
Gardaşının işi gardaşı ütmek
Tuman nedir bilmez bizim uşaklar

Dersen ana-baba de yavrum bakim
İltifata karşı, despotluk hâkim
Ebeveyni sorsan der ki: o da kim?
Ahd üzere kalmaz bizim uşaklar

Elinden tutarak seyrana çıksan
Hoşlanmaz önünde dizüstü çöksen
Gözünün önünden engeli çeksen
Sâadeti bulmaz bizim uşaklar

Başı bağrı açık, giymiyor ki don
Sitem ederekten desen ki bu son
Düşse yere elindeki telefon
Arayıpda bulmaz bizim uşaklar

Kimisi prenstir kimi prenses
Hepside seninle alırken nefes
Herbirinden ayrı, ayrı gelir ses
Doğru yoldan gelmez bizim uşaklar

Güneşi görünce şaşar apışır
İyi, güzel, doğru ile kapışır
Şeytanının dediğine yapışır
Tutuncada salmaz bizim uşaklar

Suç bizde efendi onlarda değil
Onlar bu zehr-i veren biziz bil
Secdeyle İlâhî huzûrda eğil
Sanırdın ki solmaz bizim uşaklar

İSLÂMİ sen söyle bu mudur hayât?
Onlar ter-ü taze ebeveyn bayat
Mancınığa koyup cehenneme at
Netsen iflâh olmaz bizim uşaklar