Ah Biz İnsanlar Şiiri - Osman Bulut

İki kere iki kaçtır deseler,
Şeş deyip birliği sağlayamayız…
İmanın şartına üçtür deseler,
Beş deyip birliği sağlayamayız…

Mesafeliyizdir hep bir kesime,
O kesime mensup üç beş isime,
Çıra gibi yandığımız mevsime,
Kış deyip birliği sağlayamayız…

Hiç şaşırma uçar elbette birey,
Müsaitse ortam, uygunsa yüzey.
Uyuyunca görülen en güzel şey,
Düş deyip birliği sağlayamayız…

Araştırmak zararlıdır sağlığa,
Saf saf bakma kavaktaki balığa.
Kanadı bulunan cümle varlığa
Kuş deyip birliği sağlayamayız…

İspat, mesnet gerekmez kaideye,
Ne demişsek cuk oturur gövdeye.
Başımızı ağrıtan her maddeye
Taş deyip birliği sağlayamayız…

Hiçbir işimize yaramaz artı,
Eksidir kazancın, kârın ilk şartı,
Yere gelmese de rakibin sırtı
Tuş deyip birliği sağlayamayız…

Ya başımız ağrır yahut dişimiz,
Üç adım atarsak çıkar hışımız.
Sıkıntımız olmasa da, işimiz
Yaş deyip birliği sağlayamayız…

Balık desek suda yüzen ördeğe.
Muhalif bilirler bizi gerçeğe.
Bol yoğurtlu, sarımsaklı yemeğe,
Aş deyip birliği sağlayamayız…

Saramayız kimseyi makaraya,
Benzetirler o saat maskaraya.
Sarı kırmızıya, beyaz karaya
Eş deyip birliği sağlayamayız…

Veda edip oyuncağa, beşiğe
Bebeklikten geçemeyiz gençliğe.
Kıllık yapıp; saça- sakal, kirpiğe
Kaş deyip birliği sağlayamayız…

Kabristanını gez; Bonn’un, Konya’nın
Halini gör; Saniye’nin, Sonya’nın.
Her şeyini pay edip şu dünyanın
Boş deyip birliği sağlayamayız…
2011