Çocuklarımız saf ve temiz sembolleri,
Büyüklerin.
Şimdi bir çocuk olmayı,
Ne kadar çok isterdim.
Daha çok insanla tanışır,
Daha çok dinlerdim düşüncelerini,
Duygularını öğrenmek isterdim her konuda.
Oysa şimdi;
Birine bir selâm bile verseniz,
Hemen nedenini arar,
Sorgular sizi kafasında.
Bir de hiç tanımadığınız biriyse bu,
Tuhaf tuhaf bakılırsınız bir süre ardınızdan.
İnsanlara yapılan yardımların,
iyiliklerin bile altında,
Bir şeyler ararız biz büyükler.
Neden değişir insanlar büyüdükçe?
Hepten anlaşılmaz olurlar neden?
Çocukken oynadığımız oyunları,
Neden oynayamayız şimdi?
Aslında bunu biliyorum.
Deli derler bize değil mi?
Ama desinler inanın hiç farketmez,
Hatta bana çocuk olmak bile yetmez.
Kayıt Tarihi : 26.9.2005 22:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Ve ne mutlu içindeki çocuğu ömür boyu yaşatanlara.
Yüreğine sağlık sevgili Ahmet.
TÜM YORUMLAR (2)