Ah benim 'vesikalı yarim'

orospu berna
hem de vesikalı
ah benim 'vesikalı yarim'
bak sana ne diyeceğim
senin çok şeyini çalmışlar
ama çalamamışlar imanını
imanını seveyim
genel bir odada
genel bir yatakta
genel bir yastıkta sakladığın o kitap
ikimizin 'ütopya'sı
yalnız ikimizin mi
kuru soğanı hayat tatlılığıyla yiyen herkesin

orospu berna
ah benim 'vesikalı yarim'
üzülme etimi sömürtüyorum diye
emeği sömürülen herkesin çalınıyor eti
yalnız eti mi
çalınıyor etinde daha mermisi soğumamış
geçmişimin memleketi
ve geleceğimin

üzülme kız
geçmişini ve geleceğini
sömürgecilerin kasıklarına sürenler
bu kadar rahatken
senin yaptığın hiç kalır

ama sen de suçsuz değilsin hani
körpecik umutlar emziriyorsun hâlâ
memelerini saksılara süzerek
açıyorsun pencereni
deniz'i soluyorsun mesela
deniz zürafa sokağının dibi
sen ankara'daki deniz'i soluyorsun
geçmiş günleri yad ederek

bu kadar muhabbet yeter
aç şimdi
verecek bahşişim yok
imanım var
aç haydi
aç yelkenlerini 'ütopya'daki o adaya
ömrümüzü putsuz ve puştsuz bir dünya için
adamaya
haydi be 'vesikalı yarim'
aç yelkenlerini
gözlerini yumarak