Ah benim saf vicdanım

Ah benim saf vicdanım, yine mi düştün gaflete?
Her adımda seni korudum, her sözde içim titredi.
Bu dünya sahte gülüşlerle dolu, yolları dikenli,
Sen ise hâlâ o eski masumiyetin peşinde.

Her gece yastığa baş koyduğumda sorarsın,
Doğru muydu bu yolda yürüdüğüm?
Her sabah aynaya baktığımda ararsın,
Temiz mi kaldı kalbim, saf mı düşlerim?

Ey vicdanım, bu hayatın rüzgarlarında savrulduk,
Her köşebaşında bir tuzak, her dostlukta bir yara.
Sen yine de inandın, sevdin ve korudun,
Gaflete düştün belki ama hiç kirlenmedin.

Bir gün gelir de solarsa bu içindeki ışık,
Hatırla ki seninle yürüdüm her adımı.
Her hatada birlikte düştük, birlikte kalktık,
Ve en karanlık gecede bile, sen hep yanımdaydın.

Ah benim saf vicdanım, belki yoruldun bu yolda,
Ama unutma ki seninle var bu ruhumun aydınlığı.
Her hatada, her pişmanlıkta senin sesinle dirildim,
Ve yine seninle buldum doğruyu, aydınlığı.