AH BENiM CENNET SEVDALIM..
Ah benim cennet sevdalım,
Ah benim, aklını mantığını kullanmayanım,
Ah benim, kendi özüne, kendi vicdanına yabancılaşanım..
Ah benim, düşünmeye bile korkanım..
Uyan artık uyan!
Aç gözlerini de şu kan gölüne dönmüş orta doğuya bir bak!
Bu Dünyandan başka bir dünyan yok!
Eğer olsaydı,
Onu, Tanrı her dilden, kocaman yazılar ile gök yüzüne yazamazmıydı!
Sahi, insan konuşurken,
Tanrı, kendisi dilsiz mi!
Onu anlatmak, kendi yarattıklarına mı kaldı!
Şahinin, diri diri parçaladığı bir serçeyi düşün..
Çakalların, diri diri parçaladığı bir ceylanı düşünün..
Dünya da, her gün açlıktan ölen onlarca bebeği düşünün..
İşkence tezgahlarında, günlerce, inim inim, inleyen bir aydını düşün,
Hiroşimayı, nagazakiyi, atom bombası ile yakılan bebekleri düşün!
Tanrı bilmiyormuydu yarattığı o bebeklerin, bir gün diri diri yakılacağını!
Yoksa, tanrı o gün emperyalistlere engel mi, olamamıştı!
Sahi, adalet hiç ertelenir mi!
Lütfen düşünün..
Adalet, hiç işkence ile telafi edile bilir mi!
15/06/2014
Hüseyin Çubuk
(Araştırmacıyazar-Şair)
Kayıt Tarihi : 2.5.2015 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sayın Hüseyin Bey,yüreğinize sağlık,kaleminiz hiç susumasın efendim!
Saygı ve Selamlarımla..
TÜM YORUMLAR (2)