Ah benim aklı evvel sevgilim.

Sevgili bana ‘’nerelerdesin, yaşıyor musun’’ diye soruyor.
Bir de ekliyor; ''Aramasam, sormasam arayacağın yok.
Aşk olsun.'' diyor…
Ben de diyorum ki;
Bu kadarını hak etmiyorum.

Nazın, sitemin ayrı güzel.
Dikenlerin, tellerin derken parçalandı ellerim.
Olsun senin için sineye çekerim.

Lakin vefasız benzetmesi haksızlık.
Ben yanındayım, yüreğindeyim.
Sen görmezsen, bilemezsen suçum nedir benim.

Bir düşün hele inceden inceye;
Göğüs kafesin neden daraldı sevgili?
Hafta sonu neden hastanelerdeydin?
Neydi içine sığmayan göğüs kafesinin?
Kalbine sığmayan neydi? Sormaz mısın kendine?

Ben yanı başında vazo, vazo da boynu bükük yapma çiçek.
Ben elinde otobüs bileti, bütün yolların benimle çıkar hayata.
Tarihi bedesten de benim ‘’buyur abla’’ diye bağıran.
Tezgaha gelmen için gözlerine bakan.
Yılbaşı bileti satarken gözlerine gülen biletçiyi kim sanırsın.
Sana şans dileyen. Şans dilerken elleri titreyen.
Bilet tomarını ayaklarına düşüren biletçiyim ben.
El uzatıp ‘’ya nasip’’ diyerek aldığın bilette ki umut da benim.

Ben elinde cep telefonu,
Cep telefonun da sim kartın.
Benim dünya ile irtibatın.

Sen masanda çalışıyorsun, ben aklında aşk iksiri.
Düşünmelerden yorgun düşüyorsun.
Kızıyorsun, fırlatıp atıyorsun.
Attığın bilgisayarın faresiyim ben, elinden düşürmediğin.
Ben sende yürek kurdu. Ban sende açık deniz.
Benim işte alyuvarların, akyuvarların.

Bilmez misin aldığın nefes benim.
Çerçevede duran evlilik fotoğrafın da;
Yanı başında kocan gibi görünen.
Herkesin o’nu kocan bildiği dangalağın yerinde,
aslında ben değil miyim yüzüne sevgi ile bakan.
Hayranlığı gözlerinden akan.

Ah sen beni vefasızlıkla suçlayan kadın.
Fettan, yarı çatlak dilber.
Kendini akıllı sanan sevgi ve ilgi budalası.
Nazına kurban. Endamına hayran.
Datça nedir ki;
Bursa kurban sana.
Sen peteğim.
Sen pınarım, akıllı ama yarı çatlağım.
Fay hattım, artçı sarsıntım.
Sen.
Hep sen.