Şiirimin gözleri çakır
çakır da
vay aman
dur ben ölem
ah aman
göz yaşı çalar bakır
gel etme eyleme
şu inadını kır
al şu Babilin bahçeleri senin olsun
gül
güller içinde
şuracık ta bozkır
bana kalsın
gelincikler laleler güller
dikenler içinde
işte arşın işte dara
etme beni mudara
vay aman
dur ben ölem
üzerimde harmani
omuzumdan asılı
sususz mataram
çöle düştüm
güle düştüm
halden hale düştüm
Hale düştüm gel al beni
etme beni mudara
ay aman
mirim pirim e- mirim
zehrim yeşil
öle düştüm
yosmam gözlerin çakır
ne yapsın buna fakir
görme hakir
kırk yamalıdır diye urbası
of ben ölem
her yamamdan bir ebem kuşağı doğar
elleme güneşimi
düğmesi kopuk
kopçası sökük
ay zalım
çuvaldızla dikme beni
boş bir çuval değilem
ki her gelene eğilem
şiirimin gözleri kara
bakar uzaklara
habar gönderdim yara
ki tez gele
oof
of aman
bekle ki yar gelsin
yar kimdir ki
kim bile
9/Şubat/2012/Perşembe/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 9.2.2012 14:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/09/ah-ben-olem.jpg)
SEÇME UYAKLARLA AHENKLEŞTİRİLMİŞ
OKUMA HAZZI VE LEZZETİ VEREN
DENEMEDİĞİM BİR ŞİR TARZI VE ÖZGÜN BİR ŞİİR DİLİYDİ.
TEBRİKLERDEN BİR DEMET BIRAKTIM NADİDE SAYFANIZA.
KALBİ SAYGILARIMI SUNUYORUM...HŞT
ama,madem benim mutsuzluğumdan nemalanıyor, siz mutlu oluyorsanız bırakın öleyim...
Demem o demek herhalde.
Yar kim ki diye soruyorsam; yar, barış yar doğruluk, gülen çocuklar mutlu bir dünya kimsenin kimseyi bedeniyle, fikriyle zikriyle esir almadığı demokratik bir yaşam... Yar hak, yar hukuk, yar özlediğimiz ferahlık ferah günler...
Yoksa bundan sonra sevgili analmındaki yar la benim ne işim olur ki?
Neyse; şimdiden biraz erken olur belki ama, herkesin sevgililer gününü kutluyor, sevgililerini Allah kendilerine bağışlasın diyorum amin...
Anlamı derin,
Düşünsel boyutu mükemmel,
Hüznün sarmalını bize uzatan,
Dizeleri bir köz gibi, her sözcüğü bir göz gibi bize bakan, baktıkça içimizi yakan bir eser.
Etkilenmemek mümkün değil.
Üstadımı yürekten kutluyor, sağlık ve uzun ömürler diliyorum.
Nafi ÇELİK
Yani...Bir boşluğa mı sesleniyor bu şiir? Son dizeye bakılırsa ;evet,tamamen kurmaca...
Ama ne etmeli son dizenin üstüne üşüşen öteki dizeleri?
Hepsi de ağız birliği yapmışcasına İç Ses'in ne değin büyük yalan söylediğini kanıtlıyor sanki...
Hem durduk yere neden 'Ben ölem!'' der ki insan?
Bir gariplik var bu işte.
Kutlarım Efendim.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (5)