Ah ben kargaya hep iki gözüm dedim

Hani garibanların ellerinde avuçlarında; kısaca hayatlarında değerli bir şeyleri olmaz ya...Sonra hayatlarında değer verdikleri ve değer aldıkları birileri olur ya...İşte o garibanlar gibi sımsıkı, kaybetmekten korkarcasına sevdim seni. Sen ise zenginlerin hayatlarında çok değerli şeyler olur ya... Biri giderse gömleklerinden bir düğme kopmuş gibi hissedeler ya...İşte sen ucundan tutar gibi sevdin beni.
Kargaya karga dememek lazım; kargaya kışt demek lazım. Aşkım dedim, sevdiğim dedim, sevdiceğim dedim, kargaya kışt diyemedim. Kime iki gözüm dedimse; iki gözümü ceviz gibi oydu. Ah ben kargaya hep iki gözüm dedim. Bir gariban gibi sevdim seni.
Yüreğimde kaynayan bir şey var. elim yanıyor, seni kalbimden çıkaramıyorum. Tenim kavruluyor, canım yanıyor. İçimi bir is kaplıyor. elimden bir şey gelmiyor. Sen işte o şeysin. Elimden bir şey gelmeyen şey...Sen avuçlarımda büyüttüğüm kargasın. Tüm mısırlarımı çalan, hayatımı talan edensin. Tükenmişliğimsin.
Bir garip sevginin garip olanı sen, garibanı benim. Seni iki gözünün ortasından vurmak isterdim de; yüreğim buna el vermiyor. Sen avuçlarımda büyüttüğüm kargasın işte.
Ah uçup git hayatımdan. Bu garibanın çilekeşliği bitsin. Sen ne fena şeysin.