Ah Be Zeynep Abla Şiiri - Yıldırım Doğmuş

AH BE ZEYNEP ABLA
Ah be Zeynep Abla, Sen diyorsun ya
"ikiden bir çıktı, ben yarım kaldım"
Öyle değil abla, keşke, nerede
Ben oymuşum meğer, benden yok zerre

Her şeyimmiş benim, be Zeynep Abla
Eriyip gitmişim, ben de zamanla
Başkası dolaşır, şimdi odamda
Ölmüşüm habersiz, be Zeynep Abla

Ah be Zeynep abla, dilsiz şarkılar
Aramak boşuna, hep teselliyi
Her bir arayışta, tutar sancılar
Ah be Zeynep Abla, ah Zeynep Abla

Meyhane, meyhane, gezerim şimdi
Sevdiği şarkıları, dinlerim şimdi
Müslüm Babasız da, ağlarım şimdi
Ah be Zeynep Abla, ah Zeynep Abla

Hüzünle okudum, o şiirini
Hep suspus olmuştum, çözdün dilimi
Alev, alev yaktın, şu yüreğimi
Ah be Zeynep Abla, ah Zeynep Abla

Hiç bakamaz oldum, resimlerine
Ben uğramıyorum, artık evime
Buldum dağ başında, boş bir kulube
Ah be Zeynep Abla, ah Zeynep Abla

Her yıl dönümünde, kadeh elimde
Kimseler görmeden, içer evimde
Yaşanmış yılları, yaşarım gene
Ah be Zeynep Abla, ah Zeynep Abla

Bir tek sen anlarsın, mecnunun halini
Kadehte boğulsan, almaz derdini
Dert bitmez, istersen öldür kendini
Ah be Zeynep Abla, ah Zeynep Abla
19/09/2023 /YILDIRIM DOĞMUŞ...