Ah be yüreğim! Şiiri - Hakan Balta

Ah be yüreğim!
Tekrar anladın mı şimdi
İkna oldun mu
Yıllar önce neden vazgeçtiğini
Neden bundan bir şey olmaz dediğini
Neden cam kırıkları ile dolduğunu!

Sen hasret ateşlerinde yanarken geceler boyu
O;o zamanda kahkahalarını gün ediyordu!
İçine ağlaya ağlaya bu şehrin
Issız sokaklarında gezdiğin günleri unutma!

Dün dedim
Bugün de diyorum
Taşıyamaz öyle her yürek benim sevdamı
Hele ki senin gibi birisi
Kırılır camdan gövdesi!

İşte tam da burda dur!
Dök içinde ne varsa
Neden hala bıraktığım gibisin
Bak ve gör
Dön ve düşün!

Düşün ki iyice yaz aklına!
Yeni değil ki
Senin tüm kararların bir vazgeçiş değil mi!
Sen değilmiydin bavulunu alıp
Bu şehirden ilk giden!
Sen değilmiydin beni sürgün eden!

Değil onbeş yıl yüzyılda geçse
Değişmeyecek tek bir zerre
Sen sadece yazları esen meltemsin
Ben ise yüksek dağların yeliyim!

Dinle bu kelimelerin sahibi
O genç yaşta ne de doğru düşünmüşüm!
Çocukmuşum ama
Kendimden büyükmüşüm!
Yolun yarısına varamadan elimi bırakanı
Gönlümden düşürmüşüm!

Unutma bu kelimelerin sahibi
Yüreğimin aşkına dilimde saygı duyar elimde
Etmem ben öyle riyakarlık!
Sen tüm savaşlardan kaçarken
Hakkımı helal etmem kolay değil öyle!

Diyorsun ya hani
Bana yazılan şiirler sitemli
Sevgiyi hak etmeyeni
Hangi gönül
Hangi kalem
Aşk ile yazsın!

Bu satırlarda kuytu köşe yok
Saklanamazsın
Kelimelerimde kemik yok!
Sarılamazsın
Ağır gelir sözlerim içinde hiciv yok
Anlayamazsın
Gördüm ki gönlümde yerin yok!
Kalamazsın!