Ah! Be Yeşil Erik, Sen mi?

Garip bir huzur,
Kendini ateşe bırakan,
Dumanla,
Gözüme doluyor.
Gün yine,
Dokunulamayan,
Söylenemeyen tek gerçek kadar,
Gerçek.

Ellerim ateşe yakın,
Az sonra alev alacak gibi.
Şurada,
Hemen, herkesin içinde,
Ne olur girsem ağlama krizine?
Ayıp mı?
Değil mi?

Bir yandan kanatlı karınca,
Bir yandan telden bana bakan
Kırlangıç.
Komşum yıkamış yeşil eriği,
Bahçesinden uzatıyor.
Ağzım su dolu,
Gözüm, ham kayısı da,
Tatlı ekşi,
Ah! Be yeşil erik!
Sen mi iyi geleceksin bana?
Sonbaharda ekşi Nar başaramadı da,
Sen mi?
Serin rüzgar,
Yanında kahkahalar,
Bembeyaz düşler,
Ağırca yaklaşan Yaz.
Avucuma, ateşi koyup,
Vedalaşan Bahar,
İki yana sallarken başını,
Görüyorum,
Anlıyorum,
Daha buralardayım.

ÖZDENER GÜLERYÜZ