Ah Be Üstad Şiiri - Nezirvan Ediş

Ah be üstad
Eksildik, eksildik her yerimizden
Önce hayattan eksildik,muraddan eksildik
İçtiğimiz sudan,soluduğumuz havadan , geceden eksildik
Ve en nihayetinde kelbimizden eksildik
Kirli bir çorap misali huzursuzluk koktuk
Üstümüzden atamadık karanlık yorganları
Ve bir bir düğümlendi başımıza örülen kör talih
Toparlanmıyor,çözülmüyor artık.
Güne geç kaldık zaman içinde
Mevsimlere uymadı adımlar sarhoş edilmiş gibi ömür
Sonra üstad;
Sonrası malum işte bilindik kaoslar
Ev boş ,odalar da anılar konuşur oldu ,
Dört duvarda boy boy özlem kareler asılı
Ya umuda ne demeli ?
Ağzın bıçak açsın be üstad
Kahredesice şu yaşamak var aklımın bir köşesinde
Serbest bırakılsa daha mı iyi güder amaçlar
Ahh be üstadım..
Şu içimdeki inat eden adanmışlık
Ah şu kan pıhtısındaki yakınlık umudu
Başka bir diyardayım artık
Sessiz bakışlarına bulamadım mana
Biraz dinle beni istedim bomboş baktığını bilsem de bak ve dinle
Nasıl dolanıyor şu bulutlar görüyor musun
Onlar bile kararsız düzensiz bu düzlemde
Ey üstad sırrın ne ? Onu bari de
Nasıl geldin sen bu yaşa nasıl yaşadın bunca sene
Sırların surlarımdan dışarı adım dahi atamaz
Sen bana öğret bu gece nasıl serilir bu seccade
Bu kıştan çıkamayacak belliki akıl
Kalbime bir kaç kelam gerek
Senden bir kaç yıl gerek
Bedenden vaz geçtim akla bir umut gerek
Nefsi müdafa edeyim hakka yönelerek …