Ah Be Ülkem  Şiiri - Recep Karadereli

Ah be ülkem, yozlaştı hayat biçimi,
Bense,şiirlere dökerim içimi.
Sokakta hain var,fayda mı ağlasam,
Albayrağına can feda, bir ben kalsam…

Dost yok küffarın,doğrusundan bükünden,
Çınar dalı soluk,ayrılmış kökünden...
İnsan yolcudur,Rabbi bilmede görkem,
Öyle raya geçti ki, titriyor ülkem...

Devlet malı ganimet,yetim hakkı yenir,
Farklıya saygı yok,bölücülük beslenir.
Kamusal dine uzak,çetelik mübah,
Herkes kurtarıcı,çağdaş moda günah…

Kansız toprak mı verir sana şehitler,
Ne beyinsiz,doyumsuz taşeron itler..
Nasıl onur bu,her yatağa yatarlar,
Ruhsuzca vicdanı,kezzaba atarlar..

Sineye çektik,bozulmasın kardeşlik,
Sanmasın kimse,derssiz kalmaz kalleşlik..
Hormon yemiş, kesip at arsız tohumu,
Öküzün boynuzunda,barış olur mu?

Küresel iflasın, vardır bir hikmeti,
Nasıl kurmuş atan,asırlık devleti..
Zulüm gördü mazlum,kamplara ayrıldık,
Hak üstün olmalı,adalet gelsin artık…

Dur sabret demek,artık hakaret bize,
Herkes uyansın,hain haddi bilecek...
Hakka sarılsak,küffar gelecek dize,
Ceza vaktidir,kara kaplı dürülecek...

Albayrağım kahrolurum sen darılsan,
Yürekler toplu atar,Hakkın ipine sarılsan,
Ortayolda huzur,gemide bizde varız,
Açılır delik,derya boğar batarız...
Ara.09