Ah Be Kader Şiiri - Güven Gürdap

Ah be kader ne yaptıysak olmadı,
Bir vefasız neden oldu ömrümüze.
Akşamdan yürür olduk ölüm dağlarında.
İt ve atsızın yer edindiği şu yaban bağlarında.
Ah be kader ne yaptıysak olmadı,
Bir parça mutluluk ister olduk,
O da olmadı, esir düşer oldu kahpelere.
Kaç zaman oldu hep ardımızdan vurulduk.
Parmaklıklar arkasında ki hayallere sığındık durduk.
Kalbimiz vardı, lakin sevmekten uzaktı,
Küçücük umutlarımız vardı çok görülen,
Olunca sanki dünyalar yıkılacakmış gibi hissedilen.
Bir kaç şerefsiz sebeb oldu hayallerimize,
Akşamdan yürür olduk, şu ölüm dağlarında.
Hüzün olurdu, şıkıştırıp dururdu göğsümüzü.
Bir zaman oldu, konuşur olduk kendi kendimize.
Hayallerimizi haykırıp durduk gökyüzüne.
Ne de olsa baharı yaşayamadık ömrümüz de.
Bir kaç şerefsize düşer oldu gönlümüzde.
Ey koca çınarları andıran kocamış babam,
Zamansız kapılar açar olduk gönlümüzde
Sonra esir düşer olduk şu fakir kaderimizde.
Yine de hiç tüketmedik umutlarımızı,
Hep yarınlara ısmarlayıp durur olduk.
Ey koca çınarları andıran kendi fakir, gönlü zengin babam.
Şu karlı dağlara haykırır dururum adını.
Bir gün mutluluk düşer sandım kara bahtıma.
Hep göz ucuyla bakar olduk karanlık yarınlara.
Bir kaç tohumsuz sebeb oldu her sabahımıza.
Akşamdan yürüyüp durduk hep ıssız hayallerde.
Yinede yıkılmadık, yılmadık bu adi darbelerde.

Güven GÜRDAP.