(***Ah Be Deli Yüreğim***)

Sen bir türlü akıllanmadın akıllanmayacaksın.
Kimseye dinletemedim ki kendimi sana nasıl dinleteyim.
Hatırlıyor musun bir zamanlar yolda gelirken küçük çocukların elinde yuvasından düşmüş yavru bir serçe görmüştün.
İstemiştin onu çocuklardan öldürmesin diye vermemişlerdi onu biz bulduk demişlerdi.
Sende elindeki bütün parayı onlara vermiştin.
Almıştın minik serçe yavrusunu çocukların elinden.
Eve gelince sen öpücük sesi verdiğinde serçe ağzını açmış sende ıslak ekmek kırıntısı koymuştun ağzına onu öyle beslemiştin seni annesi sanmıştı.
Sonra sen uçmayı öğretmek istemiştin ona salıvermiştin.
Her acıktığında gelirdi onu yine sen beslerdin. Hatırlıyor musun o gün çok yağmur yağmıştı gelmemişti minik serçe o gün bütün gün onu beklemiştin ertesi günde diğer günde sonra umudu kesmiştin.
Sonra bir gün bahçede ölüsünü bulmuştun kendine kahretmiş haftalarca ağlamıştın keşke salmasaydım diye ah be deli yüreğim sen yine akıllanmamıştın.
Başka bir gün bir kadını yavru kediye tekme atarken görmüştün alıp eve getirmiştin yavru kediyi kör zannetmiştin gözlerini ıslak pamukla silmiştin kedinin gözleri açılmış sen ne kadar sevinmiştin sonra kedi yavrusu kayboldu sen ne kadar üzülmüştün.
Sen yinede akıllanmamıştın sonra bir gün kirasını ödeyemiyorlar diye bir anneyle kızını evine getirmiştin evdekileri ne kadar kızdırmıştın herkese kötü olmuştun.
Ama sen yinede akıllanmamıştın.
Ah be deli yüreğim sen ne zaman akıllanacaksın? Bana hep acı veren duyguları ne zaman söküp atacaksın ne zaman vurdum duymaz yaşayacaksın ben seni taşıyamıyorum artık sen akıllan ben de üzülmeyeyim deli olmak zorunda mısın?