bu sabah yokluğunda,
çocukluğumu hatırladım annem.
kollarındaydım. bana sarılmıştın.
hatırladım, gülümseyerek bakan gözlerinle,
saçlarımı okşayan ellerini.
ah be annem, bu kadar erken gidilir miydi,
özlemlerde bırakılır mıydı yüreğim.
içinde anne sözü geçen bir şarkı duysam,
içim titriyor, yüreğim daralıyor,
gözlerimden süzülen damlaları tutamıyorum.
öyle zor ki, sana sarılamamak.
anam diyememek, yanaklarından öperken.
ah be annem, bu kadar erken gidilir miydi,
özlemlerde bırakılır mıydı yüreğim.
mezarına geldiğimde,
eskisi gibi dertleşiyorum seninle.
çare bul istiyorum, çaresizliğime.
yine sana, yüreğimdekileri anlatıyorum.
ulaşabiliyormuyum sana bilmiyorum.
ah be annem, bu kadar erken gidilir miydi,
özlemlerde bırakılır mıydı yüreğim.
03.03.2015 08:00
Ekrem Ümit KandıralıKayıt Tarihi : 14.3.2015 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!