Ah be Adam! Şiiri - Ay Işığııı

Ah be Adam!
Ne iyi etmişsin de kalemi eline alarak içindeki;
Ayrılığı, sevgiyi, yaşanmışlıkları, geçmişi, küfredilen mesafeleri ilmek ilmek işlemişsin,
İşlemişsin ki içinde kanayarak büyüyen yaraya yara bandı olmuş,
Ben ise içimde kopan fırtınaları yeni kaleme almaya başlıyorum,
Belki bunları hiçbir zaman okumayacaksın, okusan bile sana ait olduğunu bilemeyeceksin,
Çünkü Ay bana da karanlık artık,
Ah be Adam!
Ben ise yaşarken öldüm,
Eskiden vazgeçemediğim şeylerden çoktan vazgeçtim,
Vazgeçtim geçmesine de yine hayat bizi biz yapamadı,
Yokluğumuzla hergün biraz daha yok oldum,
Yok olurken çoğaldım...