Ah Bahtiyar Şiiri - Hasan Muslu

Ah Bahtiyar, gelmez geri
Tirebolu da kaldı yeri
ne çok seviyorduk onu
Dolmaz asla onun yeri

Sis çöktü Tirebolu'ya
Gözlerimde hüzün rüzgârı
Bahtiyar'ı sorup durdum
Işıklı yollarına bakar kaldım

Ah Bahtiyar, gelmez geri
Tirebolu da kaldı yeri
ne çok seviyorduk onu
Dolmaz asla onun yeri

Yayla yolları taşlı taşlı
Işıklı rüzgârı usul usul
Bahtiyar'ı beklerken
Yüreğimde hasreti hıçkırır, oğul

Ah Bahtiyar, gelmez geri
Tirebolu da kaldı yeri
ne çok seviyorduk onu
Dolmaz asla onun yeri

Deniz kıyısında dalgalar
Savurur hatıraları bir bir
Köy meydanında yok artık sesin
Kızıl akşamlarda sevdiklerin ağlar

Ah Bahtiyar, gelmez geri
Tirebolu da kaldı yeri
ne çok seviyorduk onu
Dolmaz asla onun yeri

Yaylanın sessizliğinde
Bahtiyar gitti ebediyete
Geride kaldı, eşi yâri
İki oğlu bir de kızı

Kemençemin sesi titrer
Gözyaşım akar gecelerce
Bahtiyar, sen gittin ama
Kalbimizdesin inan hep bizle

---