Ah Babam Can Babam Şiiri - Nigar Bedirhan 2

ÂH BABAM CAN BABAM
Âh babam, can babam kara toprağa girdinya babam
Bizleri de öksüz bıraktınya babam.
Hani koruyacaktın meleğini!
Nerdesin can babam, canım babam?
Nefesim varken seni kimse üzemez derdin.
Yavrun hem üzüldü, hem de gözyaşları aktı sel gibi
Kimseler silmedi gözyaşımı babam.

Gönül gözüm seçti geçti
Âh babam nasılda nazlı yetiştirmiştin bizi
Nerden bilecektin nazlı goncan açmadan solacak.
Sen üzülmeyesin diye
Sağken de duvarlara anlattı derdini babam
Tek başın yere eğilmesin diye tek üzülme diye.
Avuyu şerbet gibi içtim babam
Âh babam, can babam .

Ölmeden her gün binlerce, öldüm öldürüldüm babam
Kalbim parçalandı, kimselere diyemedim
Sinemde yüreğim çırpındı, serçe gibi durdu babam .
Etrafa gülücükler attım
Herkes beni mutlu sanarken ağladım,ağladım babam.
Gözyaşlarım kalbime, kalbime aktıydı babam
Bazan da düğümlendi, kördüğüm oldu.
Konuşamadım sustum baktım melül, melül
Hani derdinya kızım neden mahsunsun ağlarken
Gülemedim, gülemezdimya babam.
Hep beni dertsiz gülen gördün
Üzmedim kimseleri, üzmedim babam.

İçim kan ağlasa da
Dertlere derman olmayı denedim.
Zehir sunanlara bal şerbeti sundum
Tokat atanlara seslenmedim.
Acımasın ağrıyan sol yanın diye
Ama can babam, sol yanım hep acıdı durmadı
Bak duy beni,sol yanım çok acıyor babam.
Beni bu dünyada kimse anlamadı
Biliyor musun sen ölünce,bende öldüm babam, ah babam
Evimizin direği, can babam.
Sen varken her şeye meydan okuyan kızın sustu
Şiirlere, yazılara döktüm, acılarımı duygularımı.
Ağladım, inledim mızrap gibi
Hayaller kurdum.

Yaslanacak omuz aradım durdum
Kalbimi kıran kıranayken
Umutlar kurdum durdum, can babam.
Hangi dala uzandımsa, kurudu gazel oldu
Kimseler beni senin kadar anlamadı.
Kimseler gözyaşımı silmedi.
Sen gittin bende küstüm dünyaya.
Kimseler gözyaşımı silmedi
Âh babam , ne vardı öyle aniden çekip gidecek?.
Bıraktın bizleri gözleri yaşlı.
Bizlerinde boynunu bükük
Sahi baba çok acı çektin mi?
Azrail yaklaşıp alırken, canından canını?
Acıdı mı her zerren?

Ben görmedim bile soğuk yüzünü
Gülümsedi bir nefesle teslim etti ruhunu dediler.
Güldü gözleri dediler,kime gülümsedin?
O bile beni sevindirdi babam.
Seccadede son nefesini veren canım babam.
Sen gittin ev yoksul kaldı, bizler tarumar olduk.
Bilsen neler oldu!
Savrulduk esen yellerle.
Her gelen geçen vurdu, yıkıldım babam.
Ayakta durmak isterken, zehirli hançerleri yedim sineme.
Rabbim şahitken kimse anlamadı beni babam
Can babam, gül babam
Derdin ki sen üzülme.
Ama üzülmediğim gün hiç olmadı ki.

Hayatta kalmak için savaştım durdum
Nasıl mı yaşıyorum?
İçi boşalmış, her zerresine saçmalar dağılmış gibiyim
Kurşundan beter incitirken beni.
Kimse sen kadar korumadı beni.
Kimseye başımı yaslayamadım
Kimse candan canım demedi bana.
Âh babam,can babam
Biliriz Allah' ın emridir, her doğan can tadacaktır ölümü.
Gidişine alıştımda, yokluğuna alışamadım.
Her telefon çalışında, yıllarca sen sandım koştum
İnanamadım öldüğüne.
Ta ki kabrini görene dek.
Nasıl da yatırmışlar dı seni.
Yükseklerdesin istediğin gibi
Rüzgarın estiği yerde.
Selam verdim duydun biliyorum ve elveda dedim.

Bilmem bir daha ne zamana görürüm, kabrini babam
Gelemezsem sakın gücenme
Sen hep dualarımdasın
Sanma ki ruhum uzaktır sana.
Bilirim sende sararsın bizleri ruhunla can babam.
Kavuşmak senle mahşere kaldı, mahşere canım babam.
Nigar Bedirhan