Ah Babam Şiiri - Bilal Yayasit

Aaaah! Babam ah!
Hatırlamam zati.
Bebekken ki beni.
Örneğin, mesela
İlk anne mi, baba mı dediğimi.
Umarım o vakit üzmemişsindir annemi.

Aaaah! babam ah!
Hatırlamam zati.
Bebekken ki beni.

Aaaah! Babam ah!
Üzmüş olmaz mı şimdi seni?
Oğlun tam bir hayvan dese biri.
Peki neydi o?
Arabaya koştuğun at.
İki koyun ya da inatçı bi keçi.
Kardeşlerime vereydin bari.
Onlara verdiğin değeri.

At ota, ben oyuna,
Koyun ota, ben oyuna,
Keçi ota, ben oyuna,
Muhtaçtı, muhtaçtım.
At otladı,
Koyun keçiyle yayladı.
Oynayamadım ben baba.

Nasıl da oynarlardı oğlaklarla.
Üstelik yoktu koçtan korkuları.
Kuzuları bir türlü sevemedim.
Sevdiremedin  baba.

Aaah! Babam ah!
Öpmeyi çoktan geçtim,
Geçtim koklamayı,
Öpüp koklamak mı?
Sinmişken kokun havaya senin ha.

Arkama dönüp bakamadım,
kapı aralığına saklamış bir çift göze.
Göz hapsindeyken korkularım.

O vakit,
Kucağında tomurcuklar açmış
entarili kızlar yansırdı aynalarda.
Geçip karşısına tarayamadım saçlarımı.
İstedim, istedim lakin yapamadım.
Sahi!
Sen kaç yaşında doğdun baba?

Aaaah! Babam ah!
Keşke! Keşke, keşke demeseydim şimdi.
Keşke, dağ gibi olaydın.
İki kelimeyi bir araya getirip
Sana doğru haykırasım var.
Haykırmak mı, nerde?
Ses vermeye mecal mi var?
Alt dudağımdan gayri ihtiyari akar.
Aaah!   Ah.

Aaah! babam ah!
Biliyorum biliyorum.
Senin de anlamların vardı.
İşlerin, oluşların, durumların.
Anlamsız olur mu hiç?
Ah! Keşke babam
Anlamlarına anlam verebilsem.

Evlenmiş kadınlar,
Çocuklu erkekler,
Hatta
Boşanmışlar, dullar...
Babasına hak vermişler.
Yakından kimisini, kimisini uzaktan,
Otuzunu aşmış nice yüzler tanıdım.

Ah! Keşke babam.
Geç olmadan,
Anlamlarına anlam verebilsem.
Ben de haklıydın desem baba.
Ya da aaah! babam ah.
Demesem.