Ah,baba kalbi Şiiri - Adnan Deniz

Onu hergün aynı parkta görüyordum.Elinde süpürgesi,o parkı öyle bir temizliyordu ki,hayran kalırsın.Kılık kıyafetine baksan çok düzgün ve çok çalışkandı. Temizlik işcisi desem, kesinlikle değildi.Çünkü,Sırtında belediye temizlik işçisi kıyafeti yoktu.
Hergün onu takip ediyor,merakımı yenmek için fırsat kolluyordum.
Nihayet bir sabah yanına yaklaşmak için ona doğru yürüdüm.Ona Teşekkür etmek istiyordum.Adam süpürgesini alıp,benden kaçmaya başladı.Bu adam kimdi?Neden temizlik yapıyordu?Neden benden kaçıyordu?
Merakım daha da debreşti.Durumu gören bir esnaf yanıma yaklaştı.
--İmdat amcayı merak ediyorsun değil mi?
---Evet dedim.
---İmdat Amca yıllardır buraya gelir,parkımızı
Süpürür.Aslında öğretmen emeklisidir. Ama bundan beş sene önce bu parkı temizlemeye başladı.
--Neden ki dedim?
--Hocam,dedi esnaf.Imdat Amcanın oğlu bu
parkta temizlik işçisiymiş ve çok çalışkanmış
Ama bir kalp krizin sonucu oğlunu yitirmiş.işte
O günden beri hiç kimseyle konuşmaz ve yalnızca oğlunu anısını yaşatmak için mesai saatlerinde oğlunun temizlik işini yerine getirir.Bundan başka kimseyi tanımaz,herkesten kaçar dedi.
Bir hüzün kapladı içimi,gözümden yaşlar akmaya başladı.Ah baba kalbi, sen nelere kadirsin.Gözlerimden akan yaşı saklayarak oradan uzaklaşırken aklımdan şu cümleler geçti."Ah Dünya, kime dokunsan ayrı bir hikaye çıkıyor içinden.Sen nasıl bir dünyasın sen!"