Dost bilmiştim sizi kendime,
Siz beni düşman bellediniz.
Karşınızdayım şimdi,
Bakıyorum size uzun uzun.
Sorularla karışık tek düşündüğüm,
‘’Bu ben miyim? ’’
Gösterdiğiniz gerçek canımı yakmakta.
Ah aynalar!
Her gününüz bana oyun,
Yansıttıklarınız ise sadece hüzün.
Işığı sönmüş gözlerde,
Kaybolan umutlar.
Hayatın acı çizgileri.
Tebessümü unutmuş dudaklarda,
Acı çığlıklar saklı sanki.
Ah aynalar!
Bilinmeyen bilmece sanki yansıttığın,
Çözmeye çalışırken yitip biten çocukluğum.
Gençliğimin bittiğini kanıtlayan kara saçlardaki,
Kaybedişlerin izleri.
Yitirdiklerim,yaşayamadıklarım.
Omuzu çökmüş bir ben.
Bana yansıttığın…
25.01.2010
Kayıt Tarihi : 25.1.2010 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!