ne zaman
ana ile evladı
baba ile evladı
çarşı da pazar da görsem dergide,
ürperir vucudum, kalbim sıkışır.
dolar gözlerim, zor tutarım kendimi,
aglamamak için.
öyle dolu ki yüreğim,
öyle dolu ki gözlerim
anlatamam, anlatamam ki.
doyasıya uzanmadım dizlerine anamın,
çarşı pazar gezemedik,
konuşup dertleşemedik,
ne derdimi sordu benden,
ne derdini anlattı bana.
işte bu nedenle
suskunum
sessizim
mutsuzum
kimsesizim.,
Kayıt Tarihi : 13.12.2014 16:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aglamamak için.
öyle dolu ki yüreğim,
öyle dolu ki gözlerim
anlatamam, anlatamam ki.
-----Hocam çok anlamlı bir şiir okudum , hani kimsesizlerin kimi diyer sorsalar ben yine annem derim ,şiirinizi ve sizi içtenlikle kutlarım .
Her derde ilaç imiş
Bir evlat pir olsa da
Anaya muhtaç imiş...
Anne denilince akar sular durur.
SAYGIYLA EĞİLİRİM ÖNLERİNDE. KUTLARIM ATİLLA BEY. NİCELERİNE...
TÜM YORUMLAR (3)