Ah Annem Ah Şiiri - Sezgi Yurdalan

Ah annem ah,
Öyle ıssız oldu ki mutluluklarım senden sonra,
Öyle sessizleşti ki sevinç yada hüzün çığlıklarım...
Bir karabasan var gibi üstümde
Boğazım acıyıncaya kadar bağırıyorum ama sesimi duymuyor kimse.
Sen olsan böyle mi olurdu?
Sen sarardın sarmalardın sıkıca,
Hiç bitmeyen sevginle merhem olurdun bütün açık yaralarıma!
Diplomasını alamamış bir doktor tarafından ameliyat edilmiş gibiyim.
Hep yanlış zamanlarda ayrılıklarla tanıştım,
Ve hep doğru zamandaydı yanlış mutluluklarım...

Sen varken gücüm olurdu,
Daha bir umutla bakardım hayata,
Düştüğümde daha az acırdı dizlerim.
Çok zamansız aldı seni bu hayat benden...
Çok yanlış zamanda geldi ayrılık annem!
Keşke, keşke terk etseydin beni.
Sahi, neden terk etmedin ?
Belki, belki O zaman sana kızar bu kadar üzülmezdim.
O musalla taşına her gün sen diye sarılmazdım belkide!

Kızıyorum be anne sana.
Çok kızıyorum bazen...
Madem bu kadar erken bırakıp gidecektin,
Ne diye bu kadar sevdin ki beni?
Ne diye bütün yanlışlarımı düzelttin,
Niye ben düştüğümde kendin düşmüşsün gibi ağladın?
Dipsiz kuyulara fırlatılmış gibiyim anne!
Gel çekip çıkar beni bu karanlıktan.
Korkuyorum anne, nerdesin?
Nerde beni saran kolların?
Nerde hani cennetten çıkma kokun...

Söyleyemiyorum be anne,
‘’Annen nerde? ’’ diyorlarda gitti diyemiyorum kimseye!
‘’Annem öldü’’ diyemiyorum işte...
Sanki yine kapı çalacak sen geleceksin gibi...
Sanki yine yemeğimi yemedim diye kızacaksın gibi...

Hani ince giyindiğimde kızardın bana, hatırladın mı?
Artık yün kazaklarımı hiç çıkarmıyorum üstümden.
En kalın giysilerim hep üstümde durur.
Ama neden hala üşüyorum anne?
Neden sen varken ısındığım gibi ısınamıyorum?
Neden kutuplarda kalmış gibi öksüz yalnızlığım?

Çok üşüyorum anne, çok üşüyorum yokluğunda...
Çok soğuk bu dünya denilen zindan şimdi bana.
Ayaklarımda da prangalar var üstelik!
Ayaklanıp, delicesine koşamıyorum kollarına!
Oysa her gece öylece karşımda duruyorsun rüyamda,
Gel diyorsun gel kızım bir sarılayım sana.
Çivilenmiş gibiyim bu köhne ıssızlıkta,
Bak işte böyle, nefes bile alamıyorum ara sıra.
Hasta taklidi yapıyorum yine anne!
Ama bu sefer okula gitmemek için değil,
Belki gelir de kalk doktora gidelim dersin diye...
Gelmeyeceğini bilsemde bekliyorum,
Sen gittiğinden beri titreyerek bekliyorum anne...
Gel artık ne olur, kurtar beni...