Ah Annem Ah. Şiiri - Gülden Işık

bir ayaz gecesinde
henüz on beşinde
gelin etmişler seni.
ayaklarında gönden çarık
urban eskiden yeni
kırmızı güllü bir şalvar,
başında sarı yazmayla
kucağında başka eskilerin
küçük bir bohçasıyla.
ne davul zurna çalınmış
ne ortada dönmüşsün
elin kınası bile çıkmamışken
köyün dilinde falancanın
dul karısı olmuşsun.
derken''Tarı '’adlı bir vapurla
yolun buraya düşmüş
misafir garipliğinde
emanet yolcu gibi durmuşsun.
demişler;
bir garip de şu evde var.
seni onunla baş göz edelim.
ottan döşek yastıkla
tahta sedir, iki kapla
evini döşeyelim.
hevesli çıplak ayaklarla
çamura saman katıp yoğurmuşsun.
babamla yaptığın bu kerpiç evde
yıllarca çilekeş oturmuşsun.
yırtığı yamamış yeniyi bilmemişsin.
hayatla evcilik oynar gibi
yaşamışsın inatla.
iki çocuk eşikte, tuzsuz şekersiz
bir de asker yolu beklemişsin.
ateşsiz soğuklar
ciğerlerine işlerken
''bana bakarlar'',diyerek
bizi de dörtlemişsin.
kömür karası çatlak elli babamsa
Zonguldak Lavuarı’nda
kömür tozu yutmakta
gırtlağına bu uğurda
kısa ömrü çağırmakta.
sen de;
sabırlı kadın
cefaların büyük dağı
babamın yüklerine
umudunun güçlü bağı.
hep ‘’taş atana ekmek atın’’ derdin
düşmanını da dost edinirdin.
dertlerimiz küçülürdü dilinde
şikayetlerimizi duymaz gibi yapar
bir kemane çekerek kahkahanı atardın.
anlattığın hikayelerin
dersini alır, öğrenirdik.
cevaplar sorunlardaydı, bilirdik.
aradan geçen yıllar saçlarını ağarttı
onunla da kalsa iyi nefesini daralttı.
‘’bir nefes alaydım şöyle hiç takılmadan
daha ne isterdim ‘’derdin Allah tan.
önce....hazırlıksız babamı yola koydun
camlarda bizi gözlerken
Sen de
ilaçlara doymuştun.
çok yıllar geçmeden
bir ağustos sıcağında
bizi mahçup bırakıp ‘’herif’’ ine kavuştun.

annem! ... Ah annem!
nihayet acılarla biz de büyüdük
dediklerin hep çıktı, çıkıyor!
şimdi gördük...
şimdi gördük.

sarı yazma: yöresel başörtüsü
urba: elbise
gön: deri
NOT: Şiirin son satırları ''bir resimde sen'' adlı yazımda da kullanıldı.

23.2.2007