Evlat hasretiyle
Yedi yıl yandın kavruldun
Kırk Ahmet bir Mehmetten para topladın
O parayla gümüşten hamaylı yaptın
Karnında ıngaa diye ağladım
Buna sen bile şaştın
Gittin alimlere danıştın
Bilemezdin ki
Ben bu kaypak dünyaya gelmek istemediğim için
Ağladım
Bu dünya gerçekten kaypak be anne
Demediğine dedi diyorlar
Aslında seni sevmeden yüzüne gülüyor
Sıkıyı görünce kaçıyorlar be anne
Senin arkanda da mı gözün var?
Herşeyi görüyor hissediyorsun derdin
Keşke öyle olsaydı da
Kaypakları önceden sezseydim
Dostlarımı ona göre seçerdim anne
MÜNEVVER ŞENOL 06.11.2007
Münevver ŞenolKayıt Tarihi : 7.11.2007 17:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Neyin ne zman nerden geleceği belli olmaz
sevgiyle
Sevmeden yüzümüze gülüp,ardımızdan kuyumuzu kazanlar hep olacak ..Önemli olan bizim kendimizi bimemiz ,güvenmemiz.
Yazmışsın yine dertli dertli..Üzüyorsun ama bizi.
Svegimle öpüyorum.
Dünya mı kaypak olan
insan suretine bürünen kalleşler mi
kutlarım
Ve gerçek dostları bilmek öyle zor ki.
Seam ve sevgilerimle kardeşim
Yüreğine sağlık çok güzel bir şiir
TÜM YORUMLAR (8)