Ah Anam, Ah! Şiiri - İsmail Uysal

Ah anam ah! Sen şimdi dikilip başucumda
Ellerim ellerinde sorsan hal hatır anne.
Saklasam gecelerce kokunu avucumda
Dökülse gözlerimden yüz binlerce sır anne.

Ah anam ah! Kaktüsler çöle yağmur derledi
Martın on sekiziydi, göğsümden gök gürledi
Ninemin ağıtları dilimi mühürledi
O günden armağandır saçımdaki kır anne.

Ah anam ah! Sen yokken neler neler değişti
Mazluma zulmetmede bahaneler değişti.
Vicdan kış uykusunda, can tenle yer değişti
Merhameti sürdüler, adalet esir anne.

Ah anam ah! Umudun damını çökerttiler
Minnetsiz aldığımız nefesi tükettiler
Güzel olan ne varsa bir günde yok ettiler
Söylenemez cümleler dilimde nasır anne.

Ah anam ah! Habilin kanı ellerimizde
Nemrutun nefretini besleyen ateş bizde
Yusufu attığımız kuyular içimizde
Yakupun gözleriyle ağlıyor Mısır anne.