Âh Şiiri - Mısrâî Berceste

Seher olsun, tüm kâinât uyansın
Yansın bu dağ, yansın taş-toprak yansın.
Elle-yüzle kan içinde kalasın,
Elim-yüzüm o al kane boyansın.
Dursun dünya, hâtırına dayansın
Al kan ile benim ciğerim yansın.

Yalan olsun, bırak cennet olmasın
Şarap yansın, afsız günâhlar yansın.
Cehennemde sen de ateş olasın,
Bu varlığım o ateşinde yansın.
Dönsün dünya, durmasın, bırak dönsün
Varlığımda ateş yansın, su yansın.

Boşa geçsin zamanlar, hebâ olsun
Saat yansın, tüm dakikalar yansın
Virân olsun, bütün ömrün çürüsün,
Ömrünle çürüsün bu cânım yansın.
Rûh bedenimden çıksın, bırak ölsün.
Virâne teninde harcansın; yansın.

Essin rüzgâr, olsun; fırtına kopsun
Uçup giden yaprak yansın, dal yansın
Yıkılsın yüreğin, yerle bir olsun,
Enkâzında rûhum kalsın, âh alsın
Topraklar inlesin, zelzele olsun
Yüreğin dermân bulsun, derdin yansın.

Feryât-figân asûmâna ulaşsın
Yansın nîdâlarım, asûmân yansın.
Ağıdın yakılsın, toprak olasın
Senden evvel rûhum İlâh'e varsın.
Yâ Râb; Sen, feryâtlarım duyansın
Yâre ağlayan yâdlar kör ölsün; yansın.