Ah Şiiri - Mansur Tuncay Taşcı

Tül perdeye düşen
Kandilin loş ışığında
O titrek aksına
Aldanmış olduğum bir yana
Ah etmeyeceğim
Aha da.
Küçücük bir siğil gibi sana
Kanayıp kanayıp
Akacağım bir damlacık
Hay kıldın ya
Damarlarından
Damarlarına
Dumura gelen
Gözüne bir mil çekilmiş ama gibi
Yaşından feri sönmüş gözüme
Ah etmeyeceğim
Ah etmeyeceğim
Etmeyecek olup ettiklerime
Ve etmediklerime
Yapmadığını etmediğin kalmayan
O kandilden ışığıma
Ah kalbim ki
Ve şükür
Hala yanabilen bir çerağdır
Ve hala bir ışık aydınlatmaktadır
O derin karanlığın damarlarından
Sütunlara aksi vuran ben
Rüzgârların titrettiği
Ham ve yaş başak gibi
Beni toprağıma
Sana bağlayan köklerime
Şükür ki savrulmadım
Elimden tutan rüzgâra
Şükür ki kurumadım
Damardan damara akıp
Akıp gittim ah ile
Kurumadım
Kurutmadı beni fırtınalar
Söndürmedi ışığımı
Aklıma düşen yıldırımlar
Tam ki korkuyla ram olmuşken
Şükür ki aşk ile isyan öğretti
Güller
Gülleri tanıdım ellerimle batan acılarıyla
Acıyla açıldı duyargalarım
Ağlayarak uyandım gül kokularına
Ey bana aşk olan ışık
Ey acılarımın toplamı
Gül kokuları
Ey kurban olduğum acı
Ayaklarının tozuna
Toz olmak için
Bir ayak kıl beni