Ah Şiiri - Sema Enci

şunun bunun yol yordam bilmeyişinden değildi
ya da eşitsizliğinden
zaten eşitliğe de inanmıyordum
ille de adaletti,
ne güzel bir kadın olurdu mesela
bakarken insanın kafasının içini aydınlatan
gülüşü sabah güneşi kadar sıcacık
neden olmasındı ki
yorulmuştum işte en çok kendi kahrımdan.

dünya bu kadardı işte
bir yığın düzenbazın zafer sırıtışına içerlenmek
kimileyin umutlanmak.
kiminde yılgın yılgın bakmak
durmak bilmeyen ödül avcılarının insancılık yarışlarına.
kimi en dindar
kimi en yardımsever
kimi en akıllı
kimi en erdemli
halbuki biliyordum yoktu hiçbiri
çıngıraklarından tanıyordum
belki de bendim yok olan
niyeydim ve kime?

vitrinler trafik ışıkları kaldırımlar kaldırımlar
arada bir kaçıyordum caddelerden
az ışıklı ara sokaklar ve az insan
bir memur emeklisi çıkıyordu kapıdan
açamadığı sürgüye uzanıyordu elim
memnun mırıldanışlar değiyordu kulağıma.
annesinin kolunu çekiştiren çocuk
kepenklerini özlediğim dükkanları hatırlatan,
konteynırdan uçarcasına çıkan kedi.

eve dönüyordum
çıngırak sesleri ardımda zayıflamış
eve dönüyordum
kendi kahrımdan yorgun
sütlü bir kahve yapmalıydım yanında tütün
dışarının uğultusuzluğunda
ilk kez duyduğum güzel bir şarkı gibi kulağıma değecek rüzgâr
korkmuyordum ne kurttan ne hainden
eve dönüyordum
ağzımda akşam sevinci
ah bulsam bir bayır da
şu kahrımı aşağılara yuvarlasam.

9 Kasım 2023

Sema Enci
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 10:22:00