Kanadım kırıldı çare aramam
Takatım kalmadı canı yoramam
Gençliğim el oldu nerde soramam
Ardıma dizdiren yıllar utansın
Ömrümün baharı yetsin kışına
Gülmeyi kaybettim gitsin işine
Seveni sevenin düşsün peşine
Sevgiyi hor gören kullar utansın
Sıtkımı sıyırdım kendi özümden
Sevdayı ayırdım artık sözümden
Umudun ardından bakan gözümden
Yaş olup dökülen seller utansın
Ahımı gizlemem bundan öteye
Gideni özlemem bundan öteye
Derdimi közlemem bundan öteye
Alafı söndüren küller utansın
Özden Aydoğan
Kayıt Tarihi : 15.9.2024 23:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
15.09.2024 tarihli şiirimdir.
![Özden Aydoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/09/15/ah-290.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)