Ah Şiiri - Muammer Gökçay

Bir ah desem içimdeki fırtına diner mi acaba
Daha doğarken ki ağlayışım bu yüzdendi galiba!

Dünya, uğruna mücadele verenlerin sonunda pişman olduğu yerdi
Büyüsüne kapılanlar acıklı nidalarla ah çekip gitti.

İnsan var insanlar içinde, hepsi de bir dilber peşinde
Kimi yâr sevmeyince kimi de can ukbâya yürüyünce; eyvah içinde.

Şu dünyaya nice sultanlar, âşıklar geldi, gitti
Cümlesi dostun kapısında bin bir çeşit çileler çekip gitti.

Nasıl bir bahçe ki nice bülbüller şakıyıp cihana ah çektirdi
Kimin aşkı büyüktüyse gönlün gözüne bir ah sürmesi çekti.

Gönlü yanık bir derviş vecd halinde, gözü yaşlı bir anne figan içinde
Bir bakmışsın âleme cümle mevcudat yüzer ah denizinde

Bir ah var ki insanı âşık yapar
Bir ah var mazlumu arşa sultan kılar

Topyekûn kâinat ah içinde Allah adın söylerken
Demek buymuş hilkatin sebebi, AH diyarına hicrete giderken.